Het is bijna zover. Komende vrijdag is de World Cup in Yanqing, op de baan waar ik brons won tijdens de Olympische Spelen, en dat is de eerste wedstrijd van ons nieuwe winterseizoen. Het is bijzonder om hier weer terug te zijn én ik kijk er erg naar uit om weer in actie te komen. Daarbij ga ik jullie via deze website natuurlijk ook weer op de hoogte houden. Te beginnen met dit eerste bericht in aanloop naar het seizoen, maar rond alle World Cup’s en het WK kun je natuurlijk ook weer nieuws verwachten.

Het is leuk om terug te zijn in China, maar toch ook wel een beetje gek. Er zijn natuurlijk geen corona perikelen meer, zoals destijds tijdens de Spelen, in de zin dat er geen maatregelen zijn. Maar toch, het dorp voelt niet anders aan dan destijds. We zitten als enige in het olympische dorp en kunnen verder nergens naartoe. Er is niets in de buurt, dus je kunt niet even naar de supermarkt. We gaan dus alleen van het dorp naar de baan en terug, zoals we dat tijdens de Olympische Spelen ook deden. Maar buiten dat dat wat vreemd is, gaat het voor de rest hartstikke goed. De eetzaal is in ieder geval gezelliger, want we kunnen nu bij elkaar aan tafel zitten en je hebt contact met de andere atleten. Dat is dus wel echt anders, maar ik heb nog altijd niets van China gezien.

Het sleeën zelf gaat ook goed en het is leuk om terug te zijn op deze baan. Bij de eerste dag dat we een afdaling deden had ik wel direct allemaal herinneringen die bovenkwamen. Toen ik voor het eerst weer over de finish kwam, besefte ik me wel dat de laatste keer dat ik daar was, we de prijsuitreiking van de Olympische Spelen hadden. Het is nu anders, maar wel heel leuk. Tot nu toe heb ik dus een heel goede week. Qua sleeën zelf gaan sommige dingen goed en sommige dingen kunnen ook zeker nog beter, maar daarvoor zijn we aan het trainen. Eigenlijk ben ik dus heel tevreden en ik heb zin in de eerste wedstrijd hier. Ik ben benieuwd wat het gaat worden.

Kimberley