Nog een aantal dagen, dan zit onze reis naar China er alweer op. In Beijing zijn we momenteel om kennis te maken met de olympische baan. Dat is een hele ervaring tot nu toe, waarbij alleen de reis naar China zelf al een hele happening was. Vanuit het hotel in China, waar we de hele tijd moeten verblijven, vertel ik jullie er graag meer over. Te beginnen met onze heenreis. Dat was immers een heel avontuur. Vanaf het inchecken in Frankfurt tot we hier in China in het hotel waren, hebben we alleen maar Chinezen gezien die compleet ingepakt waren in witte pakjes, met mondkapje en bril op. De hele reisdag heeft ongeveer 24 uur geduurd.

De reis begon met een vlucht van negen uur en toen kwamen we op het vliegveld aan. Daar moesten we door allerlei controles. Een paspoortcontrole, gezondheidscontrole, bagagecontrole én een PCR-test. Al met al heeft het ruim drie uur geduurd voor we in de bus zaten. Vervolgens was het nog zo’n twee uur reizen naar het hotel, waar we onder politiebegeleiding naartoe zijn gebracht. We gingen met acht bussen op een rij, in een colonne, van Beijing Airport naar het hotel waar we nu zitten. Dat was op zich al een hele ervaring.

“Vanwege de maatregelen mogen we het terrein van het hotel niet verlaten en in het hotel moeten we elke dag testen”

Vanwege de maatregelen mogen we het terrein van het hotel niet verlaten en in het hotel moeten we elke dag testen en altijd een mondkapje op, behalve als je op je kamer bent. En of je nu het gebouw uitloopt of inloopt, je temperatuur wordt gecontroleerd. Dat levert wel grappige plaatjes op, want het lijkt net of ik een bank ga overvallen, zo zie ik eruit vind ik zelf. Ze houden alles in de gaten. In de eetzaal zitten we allemaal apart. Daar hebben we een eigen hokje, waar je moet eten. Je kunt dus niet echt met je teamgenoten of anderen gaan eten. Bij het buffet moeten we handschoenen aan als we eten willen pakken. En als je niet aan het eten bent moet je dus je mondkapje op, maar dat is overal hetzelfde. Ook in de bus of op de baan bijvoorbeeld.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Kortom, het is hier een heel andere wereld dan Nederland wat dat betreft, waar nu vrijwel alle maatregelen weg zijn. Hier mogen we onder geen enkele voorwaarde het terrein van het hotel af. Ondanks dat je wel wat bewegingsvrijheid binnen het hotel hebt en we krachttraining kunnen doen in een tent en er een atletiekbaan is, is het toch best wel beperkend en voel je je toch wel een beetje opgesloten. Maar er zijn ergere dingen te bedenken. We kunnen sleeën en hebben de olympische baan gezien, dus wat dat betreft gaat het allemaal goed.

Want over de olympische baan gesproken; op 6 oktober zijn we voor het eerst naar de baan geweest om een track walk te doen en dat was wel erg indrukwekkend. Het is echt een gigantisch complex en ze hebben het echt ontzettend mooi aangelegd. Het is net of er zo’n Chinese draak over de helling naar beneden gaat. Er zit een heel indrukwekkende kreisel in, die als het ware meters boven de grond zweeft. Hij staat natuurlijk wel op palen, maar het is toch wel anders. De eerste keer de track walk was dus erg indrukwekkend. De baan ligt heel mooi tegen de heuvels aan, naast het Olympisch dorp, waar we straks in februari verblijven. Vanaf de baan kun je het dorp dus zien en omgekeerd.

“Het is echt een gigantisch complex en ze hebben het echt ontzettend mooi aangelegd. Het is net of er zo’n Chinese draak over de helling naar beneden gaat”

Op 7 oktober, op mijn verjaardag, heb ik de eerste afdaling gemaakt. Ik moet zeggen dat de eerste dagen sleeën behoorlijk wat blauwe plekken hebben opgeleverd. Maar we gaan behoorlijk hard. Ik heb inmiddels de 125 kilometer per uur gehaald. Ze verwachten dat het misschien nog een paar kilometer per uur sneller is. Wat wij ook wel verwachten, want het gaat nog niet helemaal perfect. Maar het begint zeker ergens op te lijken. Wat dat betreft gaat het goed. Ik vind het leuk. Het heeft een apart ritme, maar we hebben het erg naar onze zin. Het moet wel goed komen. We hebben nog een aantal dagen te gaan, dus ik heb er zin in om nog meer afdalingen te doen. Ik ga er hopelijk nog heel veel meer uithalen dan we tot nu toe al gedaan hebben.

Kimberley