Goede impressie van ‘Chinese draak’

Nog ruim een week, dan gaat mijn seizoen officieel van start met de eerste World Cup wedstrijd in Innsbruck. Iets waar ik erg naar uitkijk, zeker ook omdat het een olympisch seizoen is. Inmiddels heb ik mijn trainingsweken in China, waar we kennis hebben gemaakt met de olympische baan, er al even opzitten en mag het seizoen voor mij dus wel starten. Ik kijk daarbij heel goed terug op de drie weken in China. We hebben een goed uitgangspunt voor als we hopelijk in februari terugkomen op de baan. Dat is dus mooi. Het leek me leuk om jullie nu ook wat meer over de baan in Beijing te vertellen.

Het is een interessante baan, met bijzondere bochtencombinaties. De tweede bocht is bijvoorbeeld een vrij hoge bocht, waarin je het dak kan raken en hem ook regelmatig raakt als je er verkeerd in komt. In de eerste dagen heeft denk ik wel 90 procent van het veld het dak geraakt, wat best wel bijzonder is. Verder heeft de baan een heel indrukwekkende ligging. Het is als een soort Chinese draak die naar beneden kronkelt. Eigenlijk is dat wel heel gaaf!

“Als je dus al met minder snelheid erin gaat, wordt dat alleen nog maar groter in dat deel. Daarom is in Beijing het eerste deel van de baan heel belangrijk”

Wat zeker niet kan ontbreken er zit natuurlijk een kreisel in, een 360 graden bocht die veel verschil kan maken in tijd. Dat is net als op andere banen, maar niet omdat het per se een heel moeilijke bocht is om goed doorheen te komen, zonder dat je er veel tijd verliest. Het heeft er in dit geval mee te maken dat het eerste stukje stijl omhooggaat. Als je dus al met minder snelheid erin gaat, wordt dat alleen nog maar groter in dat deel. Daarom is in Beijing het eerste deel van de baan heel belangrijk. Want met hoe minder snelheid je daaruit komt, hoe meer je daarna ook zal verliezen.

Kortom, de kreisel is dus wel technisch, maar niet heel moeilijk of gevaarlijk, zoals in sommige kreisels, zoals in Altenberg en Königssee, waar je vooral bij de uitgang goed moet zijn. Het is vooral een kreisel waarin je niet te veel moet sturen, maar ook niet te weinig. Verder heeft de baan een gek ritme. Het bovenstuk gaat wel echt rechts, links, rechts, links. Na bocht negen gaat dat er echter uit. Dan zijn er eerst drie bochten, waaronder de kreisel, naar rechts en vervolgens vier bochten naar links. Dat is wel typisch en zie je eigenlijk op geen enkele andere baan. Dat zijn wel opvallende dingen.

(Tekst gaat verder onder het plaatje)

De baan op zichzelf is dus uniek, maar ook daarnaast is het een mooie faciliteit. We hebben de ruimte om binnen een warming up te doen, zodat we ook beschermd zijn tegen eventuele slechte weersomstandigheden. En de start van de baan is relatief stijl. Hij is vanaf het begin tot aan de knik niet heel lang vlak en dan gaat hij heel snel naar beneden toe. Ik loop zestien passen en dat is wel echt onder het gemiddelde. Daar kunnen we, nu we dat weten, ook op trainen. De start ging ook al best wel goed.

Aan het einde van de reis naar China, hebben we op de laatste dag ook nog een oefenwedstrijd gehad, althans zo zie ik het. Het was een testevent, waarbij de organisatie kon zien hoe alles loopt en waar ze rekening mee moeten houden. Voor ons was het een moment om te zien waar je staat. Maar na drie weken vol trainen is een wedstrijd ook niet ideaal, want je bent gewoonweg niet meer zo scherp. Ik heb wel alles gegeven op de start en dat ging goed. Vervolgens ben ik naar beneden gesleed. Het waren niet mijn beste runs, maar we hebben wel de laatste vragen die we nog open hadden staan, kunnen beantwoorden. Wat dat betreft was het testevent dus heel nuttig.

“Dit was een heel positieve kennismaking. We hebben een goed uitgangspunt voor als we hopelijk in februari terugkomen op de baan”

Uiteindelijk zegt het resultaat van het testevent niet zo heel veel. Het is wel een wedstrijd volgens de IBSF-regels, maar het is toch anders na zo’n zware trainingsperiode. Het was vooral gewoon heel nuttig als slot van drie weken in China waar ik heel goed op terugkijk. Dit was een heel positieve kennismaking. We hebben een goed uitgangspunt voor als we hopelijk in februari terugkomen op de baan. Dat is dus mooi.

Nu ben ik dus alweer even thuis en staat mijn vertrek naar Oostenrijk al voor de deur. De vanuit China was echter nog wel net zo enerverend als de heenreis, als het ging om de begeleiding en wat we wel en niet konden op het vliegveld. Of eigenlijk konden we helemaal niets op het vliegveld. En de stewardessen waren ook weer helemaal ingepakt. Daarbij was het een lange reis, maar dat geeft niet. Als je ver vliegt op de heenweg, dan moet dat terug uiteraard ook. Na twee weken herstellen en fysiek wat extra’s te geven in de trainingen, begint volgende week de wereldbeker. Dan wordt het echt spannend. Dan gaat het echt ergens om. In Oostenrijk, in Innsbruck. Daar heb ik wel zin in, want dat is voor mij een goede baan.

Kimberley