Eigenlijk had ik deze update al een stuk eerder willen doen. Na het trainingskamp dat ik in La Plagne na afloop van mijn seizoen. Maar door de coronacrisis moesten we vroegtijdig vertrekken uit het bergdorp en was er toch wat minder te vertellen. We zijn inmiddels een tijdje verder en met mij gaat het prima. Ik zit er iets anders bij dan dat ik me na het WK had voorgesteld, maar het is niet anders. Eigenlijk zou ik nu op vakantie zijn in Zweden. Even lekker wat anders na het enerverende seizoen, maar dat zit er voorlopig niet in. Mede daardoor ben ik nu gewoon lekker aan het trainen om mijn oude niveau te komen. Wel anders dan normaal, nu alle sportaccommodaties gesloten zijn. Maar met een beetje creativiteit lukt dat best. Het begint zelfs al een beetje te wennen.
Mijn seizoen kwam uiteindelijk vroeger ten einde dan ik had verwacht. Ik ben na het wedstrijdseizoen nog naar Frankrijk gegaan voor trainingen. Tot zondag 15 maart zou ik afdalingen maken en ik zat in La Plagne sinds de zondag daarvoor. Op dag vijf van het trainingkamp, een vrijdag, had ik gewoon mijn normale schema gedraaid. ‘s Ochtends sleeën en ‘s middags krachttraining. Niet wetende dat dit voor allebei de laatste zou zijn voor enige tijd. Rond 18.00 uur kregen we een telefoontje dat alles afgelast werd en dat we werden verzocht de volgende ochtend zo snel mogelijk naar huis te vertrekken. Het was maar twee dagen eerder dan gepland, maar het was toch raar. Zeker omdat ik tot dat moment het gevoel had dat het allemaal maar ver weg was. In La Plagne was niks aan de hand en ik las het nieuws uit Nederland natuurlijk wel, maar het voelde wel als ver van mijn bed. Tot dat moment dan.
“Het werken ging niet door, de vakantieplannen zijn geschrapt en mijn vriend zit helaas nog lekker in zijn thuisland Amerika”
Na een paar weken hard gewerkt te hebben als fysio, zou ik nu dus op vakantie zijn, samen met mijn vriend. Maar niks van dat alles. Het werken ging niet door, de vakantieplannen zijn geschrapt en mijn vriend zit helaas nog lekker in zijn thuisland Amerika. Stilzitten doe ik echter niet. Ik heb zo wel mijn minder goede dagen, net als elk mens die ongetwijfeld heeft op het moment. De meesten van ons houden nu eenmaal van structuur en plannen maken. Twee dingen die voor mij in elk geval ineens helemaal wegvielen. Inmiddels heb ik zelf wel wat structuur gevonden. Ik train elke dag, werk aan dingen op mijn to-do-list en heb wat oude hobby’s opgepakt. Zo heb ik mezelf als doel gesteld om elke week een kaart te maken. Die kan ik dan vervolgens weer aan iemand opsturen. Inmiddels heb ik al een jarige, mijn oma, het buurmeisje en een collega blij kunnen maken met een kaartje. Kortom ik houd mijzelf wel bezig.
(Tekst gaat verder onder de foto)
De trainingen die ik doe zien er ook anders uit dan normaal. Hardlopen doe ik bijvoorbeeld in het bos. Dit vraagt om wat aanpassingen ten opzichte van de atletiekbaan. Bosgrond geeft toch net iets anders grip dan die prachtige rode toplaag van de baan van Climax Atletiek. Maar het is vooral de krachttraining waarmee je innovatief moet zijn. Dat zorgt zo af en toe ook wel voor een nieuwe leuke uitdaging. Thuis heb ik geen ruimte om gewichten neer te zetten helaas, maar gelukkig heb ik een hele creatieve coach en ben ik nu bijvoorbeeld auto’s aan het duwen. Ik heb zelfs mijn eigen camper al van zijn plek gekregen (zie social media). Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat ik dat kon. Dus zo ontdek je ook nog eens dingen die je anders niet eens had geprobeerd.
“Ik train nu gewoon met het idee dat ik in oktober het ijs op kan”
De vraag is nu wel; waar trainen we eigenlijk voor? Zowel over de planning van komend seizoen als de financiële haalbaarheid door de economische impact van het Covid-19 is weinig te zeggen op dit moment. Het is een kwestie van alle ontwikkelingen volgen en zien wat eruit komt. Ik train nu gewoon met het idee dat ik in oktober het ijs op kan, maar of dat daadwerkelijk kan, zullen de komende maanden uitwijzen. We gaan het zien.
Het moeilijkste voor mijzelf in deze periode is dat ik niet weet wanneer ik mijn vriend weer in het echt kan zien. Hij zit nu eenmaal ver weg, maar normaal heb ik een datum waarop we weer bij elkaar zijn. Waar ter wereld dat ook ik, want de laatste keer was in Zuid-Korea. Die datum is er nu gewoon niet. Dat ik nu niet kan werken en dat ik mijn trainingen aan moet passen, daar kan ik nog wel een positieve draai voor vinden. Maar dat is voor dit echt lastig en dat maakt het heel moeilijk.
“Ik vind het erg leuk om te zien hoe creatief mensen zijn”
Maar ik zie ook zeker positieve dingen aan de coronacrisis. Zoals bijvoorbeeld het ontdekken van nieuwe dingen. Ook vind ik het erg leuk om te zien hoe creatief mensen zijn. Niet alleen met challenges op social media, maar ook de berenjacht bijvoorbeeld. Mijn buurkinderen vinden het geweldig. De initiatieven die mensen tonen om andere te helpen waar nodig vind ik echt prachtig. Ik zou het mooi vinden als we zo behulpzaam naar elkaar kunnen blijven.
Kimberley
Geef een reactie