Waar ik in mijn vorige blog nog bezig was met starttrainingen en uitkeek naar mijn eerste week op de slee, heb ik de eerste weken sleeën er inmiddels opzitten. Het seizoen komt nu dus snel dichterbij. Ik ben begonnen met sleeën in Calgary, tussentijds naar Whistler geweest en daarna opnieuw naar Calgary. Daar kom ik nu net vandaan, nu ik weer geland ben op Nederlandse bodem. En na een korte periode thuis staat het volgende vertrek alweer voor de deur, want over minder dan twee weken slee ik in Winterberg mijn eerste wedstrijden van het seizoen.

Een persoonlijk record sleeën zat er in Wisthler, waar eind dit seizoen de wereldkampioenschappen worden georganiseerd, nog niet in. Maar dat was ook niet gek, want dat had vooral met de weersomstandigheden te maken. Het was er overdag tussen de 15 en 20 graden. ’s Nachts vroor het dan wel licht, maar het warmde snel op en je kunt je vast indenken dat het dan ook best warm is om te sleeën. Dan loop je na je training in je t-shirt en met een zonnebril op. Dat heb ik nog niet eerder zo meegemaakt. Hoe anders was het in Calgary afgelopen week, waar ik wel blij was om voor het eerst mijn dikke winterjas, thermokleding en skibroek aan te hebben. Het vroor er zo’n vijftien graden.

“Op het moment dat je voor het eerst sinds lange tijd op de ski’s stapt is het toch ook vaak dat je denkt; ‘ho, hoe werk het allemaal ook alweer’.”

Het maken van je eerste afdaling, na maanden zonder ijs, is toch altijd een beetje spannend. Zie het maar als skiën. Op het moment dat je voor het eerst sinds lange tijd op de ski’s stapt is het toch ook vaak dat je denkt; ‘ho, hoe werk het allemaal ook alweer’. Na één afdaling ben je echter weer helemaal in je ritme en kun je de draad weer oppakken. En ik moet ook zeggen, het gaat ook ieder jaar beter.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Dat we naar Whistler zijn geweest is voor mij in ieder geval al heel waardevol. Tot nu toe had ik daar nog maar veertig runs gedaan en ik heb er daar nu in een week tijd zo’n twintig aan toe kunnen voegen. Zo heb ik echt kunnen leren op de WK baan. Ik ben er echt bezig geweest om mijn lijnen te verbeteren. Dat was één van de twee dingen die ons heel belangrijk waren in deze weken. Het andere was het ‘spelen’ met materiaal. Bijvoorbeeld met andere combinaties met ijzer. Daar is nu de ruimte voor en was in Calgary ook beter te doen, omdat daar het weer goed overeen kwam met wat we in het seizoen qua temperaturen zullen hebben.

“Zeker wanneer je naast je sleetraining nog een kracht- of looptraining hebt, zit je dag al snel vol.”

Ik ben de dagen in ieder geval wel doorgekomen met het sleeën. Je zult je wellicht dan afvragen; wat doe je dan op zo’n dag? Nou, dat is nog best wat. Zeker wanneer je naast je sleetraining nog een kracht- of looptraining hebt, zit je dag al snel vol. Een sleetraining neemt, inclusief een warming up, toch al snel drie tot vier uur in beslag. Dan moet je nog je materiaal opruimen en ben je iedere dag in je appartement toch ook minstens nog een half uur met je materiaal bezig. Daarnaast werk je na iedere training nog met feedback.

Dat is dus puur het sleeën, maar daarnaast doe ik meerdere keren per week de kracht- en looptrainingen. Dan zit je qua uren al snel aan een hele werkdag en dat is met dit soort dingen best intensief. We sleeën maximaal vijf dagen achter elkaar, zoals afgelopen week van dinsdag tot en met zaterdag. De dagen dat ik niet op de baan train heb ik dan vaak wel een kracht- of looptraining, maar ik moet bekennen dat een dag vrij ook best eens fijn is. Al met al kijk ik zo in ieder geval terug op heel mooie trainingsweken en kijk ik vooruit naar de eerste wedstrijden, over anderhalve week in Winterberg.

Kimberley