We zijn alweer even verder en de laatste weken voor het begin van mijn seizoen breken nu echt aan. Ik heb er nu net een belangrijke trainingsweek opzitten. We waren namelijk in het Letse Sigulda, waar in februari de Europese kampioenschappen worden georganiseerd. Het is één van de moeilijkste banen in Europa, dus daarom is het wel fijn dat we daar nu een week extra konden trainen.

Ik ben al eerder in Sigulda geweest. Vorig jaar met de wereldbeker en ik heb hier ook een WK junioren op mijn oude slee gedaan. Ik ben dus al redelijk bekend op de baan. Een groot deel van de baan heb ik dan ook al onder de knie, maar een aantal bochten moest echt nog aan gewerkt worden. Daarnaast was één van de doelen om met verschillende ijzers te sleeën. Elk ijzer reageert wat anders op het ijs. Daarom is het fijn om voor de verschillende ijzers een goed gevoel te krijgen. Zo kan ik daar in februari makkelijker tussen kan wisselen en de ijzers die bij het weer en de omstandigheden passen gebruiken, om zoveel mogelijk snelheid uit de slee te halen.

In de week dat we er waren met het team hebben we niet alleen maar getraind. Zo zijn we er ook een dagje tussenuit geweest en hebben we Riga onveilig gemaakt op elektrische steps. Op die manier hadden we toch even de tijd om de toerist uit te hangen en wat meer te leren over de Letse geschiedenis. Zo’n dag hebben we twee of drie keer per seizoen. Dat is dus altijd bijzonder en erg gezellig.

Ook hebben we onze fysiotherapeut ervan overtuigd dat ze toch echt eens kennis moest maken met de sleesport en hoe snel het gaat, dus hebben Alex (mijn teamgenoot van Noorwegen) en ik haar meegenomen in een taxibob! Ik moet zeggen, dat vond ik een stuk spannender dan een ritje met de skeleton, maar het was wel leuk om weer eens in een bobslee te zitten en wat van de baan te kunnen zien. Dat is toch heel anders dan met je neus op het ijs.

Kimberley