[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]

Inmiddels is het hoog tijd om weer een blog te schrijven. Het plan was om hier veel eerder aan te beginnen, maar de jetlag gooide roet in het eten. Tegen de tijd dat ik van de week terug was op mijn kamer na het sleeën, vielen mij ogen vanzelf dicht. Inmiddels blijven ze beter open, maar bovendien heb ik een dagje vrij vandaag. Dat betekent alle tijd om deze blog dan eindelijk te schrijven.. Onderwerp van deze week: training, blauwe plekken en kantjes.

In de afgelopen weken hebben jullie ongetwijfeld een van de berichten gezien over mijn goede wedstrijd resultaten. Na mijn overwinning staat de teller inmiddels al op 3 goud. Ontzettend goed en het is elke keer een mooi moment om het volkslied van Nederland te mogen meezingen. Alleen is er ook een andere zijde aan het sleeën. Hetgeen wat men training noemt. Vandaag wil ik jullie daar een kleine inkijk geven, want de sneller tijden komen niet zomaar. Daarvoor wordt hard gewerkt!

De meeste kijken verbaasd op als ik zeg dat je in een training slechts 2 keer afdaalt. Maar dat is toch echt het aantal afdaling wat ik meestal maak op een dag. Het is gelijk aan het aantal afdalingen in een wedstrijd. Dat betekent dat het naast veel voorbereiding en planning ook visualisatie heel belangrijk is. Voordat je afdaalt, moet je een exact plan hebben van wat je wil doen en wat je wil uitproberen. Juist omdat je zo weinig tijd echt op het ijs krijgt. Voor die visualisatie zijn verschillende manieren, wat ik zelf het prettigste vindt is om gewoon in mijn kamer op mijn slee te gaan liggen en dan denkbeeldig een run te maken met de juiste stuurbewegingen op de juiste plaats. Ik sluit mijn ogen en speel als het waren de baan in mijn hoofd af en beweeg dan net zoals ik op het ijs zou doen.

Maar goed, je komt er alleen achter of je plan ook daadwerkelijk werkt door het op het ijs te proberen. Soms pakt dit goed uit en soms niet. Ik heb wel trainingsruns waar ik toch vrij hard tegen een kantje aan slee. Zoals het filmpje bijvoorbeeld. Dat levert soms mooie blauwe plekken op, zie foto. Een andere reden waarom je toch met regelmaat de kant raakt is als het niet lukt om je plan uit te voeren zoals je in gedachten had. Al met al maakt dat, dat je met regelmaat een kantje raakt en er hier een daar nog wel eens blauwe plek te zien is bij de meeste atleten. Plekken waar ze bij mij het meeste voorkomen zijn toch wel schouders, ellebogen, bovenbenen en tenen.

Gemiddeld na 6 van deze trainingsruns is het dan tijd voor een wedstrijd. Dat betekent dat je van al die runs de beste stukken pakt en ze bij elkaar voegt tot je beste runs. Of althans dat is de bedoeling. Of dat lukt is een tweede, maar bij mij gaat het tot nu toe aardig. Tot nu gaat dat op elke baan ook beter dan de voorgaande jaren, want mij PR (persoonlijk record) heb ik overal weten aan te scherpen.

De komende week zal er precies zo uitzien als hierboven beschreven. Ik heb dinsdag, woensdag en donderdag eerst training. Elke dag 2 runs, dus in het totaal 6. Vrijdag is het dan zover, dan ga ik mijn eerste World Cup sleeën. Ik heb er zin in en het is extra leuk, want jullie kunnen meekijken. Helaas wel wat laat op de avond, want het start pas om 11 uur Nederlandse tijd. Maar mocht je opblijven en willen zien hoe ik het er vanaf breng tussen de top van mijn sport dan is hier de link: http://www.ibsf.org/en/ibsf-tv[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]